ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΕΡΑΣ!

Σήμερα έχω γενέθλια. Σαν σήμερα πριν τρία χρόνια κυκλοφόρησε το βιβλίο. Ένα βιβλίο που βραβεύτηκε και αναγνωρίστηκε σε Ελλάδα και Κύπρο. Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια  έχουν γίνει σαράντα περίπου παρουσιάσεις του βιβλίου σε κοινό όλων των ηλικιών και με αριθμό από δεκαπέντε άτομα μέχρι διακόσια σαράντα πέντε!Έχουν πουληθεί τουλάχιστον δυόμισι χιλιάδες αντίτυπα και έχει διαβαστεί ποιος ξέρει από πόσους αναγνώστες ακόμη. Ούτε και πόσα αυτιά το έχουν ακούσει από ανάγνωση μεγάλων, κυρίως δασκάλων, γνωρίζω. Τα μόνα σίγουρα αυτιά που ξέρω είναι αυτά της οικογένειας της κουμπάρας μου που θέλανε δε θέλανε το ακούγανε κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους από Αθήνα για Λάρισα το Πάσχα του 2011.  Αυτή είναι η ομορφιά ενός βιβλίου. Πώς αυτό το τόσο δικό σου γίνεται κτήμα και άλλων. Πώς την ώρα που εσύ τακτοποιείς τη ντουλάπα σου, κάποιος, σε κάποιο μέρος μακριά ή κοντά σε σένα, μπορεί να διαβάζει τις σελίδες τριάντα με τριάντα οκτώ που εσύ για να τις φτιάξεις σου πήρε βδομάδες.
Το βιβλίο αυτό ήταν η αφορμή για πολλούς ενήλικες να ενημερωθούν-έστω και με αυτό τον τρόπο για το φάσμα του αυτισμού (για το άσπεργκερ). Το ενδιαφέρον φάνηκε πέρα από τα σχόλια που έχω λάβει,  και από τις ερωτήσεις που μου έχουν κάνει στο προσωπικό μου μαιλ και στο φέισμπουκ.
 Η συνέχεια ήταν ίσως αναμενόμενη. Παρουσιάσεις του βιβλίου και ενημέρωση για το σύνδρομο σε εκπαιδευτικούς, φοιτητές και εμψυχωτές.
Η συνέχεια; Ποια μπορεί να είναι η συνέχεια; Η συνέχεια που θα ήθελα είναι να διαβαστεί από όσους περισσότερους αναγνώστες γίνεται. Να γνωρίσουν τον ήρωα και την ιδιαιτερότητα του. Να γνωρίσουν και το δικό τους εαυτό μέσα από αυτό. Το πόσο εγώ μπορώ να αποδεχτώ το διαφορετικό από εμένα και πως εγώ είμαι έτοιμος να δεχτώ την αποδοχή μου ή τη μη αποδοχή μου από τους άλλους. Και αυτό πιστεύω πως θα γίνει. Πρώτα απ όλα γιατί υπάρχει κενό στη βιβλιογραφία όσο αφορά τα ελληνικά παιδικά βιβλία με θέμα τον αυτισμό και δεύτερο γιατί εγώ και ευτυχώς και άλλοι μαζί με μένα, δεν έχουμε ησυχία. Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον. Είμαι σίγουρη πως θα πραγματοποιηθούν. Με το χρόνο έχουμε μικρές διαφωνίες, αλλά στο τέλος νομίζω πως θα συμφωνήσουμε.

Σας ευχαριστώ όλους, όλους. Τον Αγάπιο, τους Αγάπιους και τις οικογένειες τους και όσους κάνουν καθημερινά πράξη την υπομονή, την κατανόηση και την αποδοχή.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

http://deneimaiterassouleo.blogspot.gr/2011/04/blog-post_4301.html

http://deneimaiterassouleo.blogspot.gr/2013/11/blog-post.html

                                 ΣΚΑΛΑ ΛΑΚΩΝΙΑΣ- ΜΑΡΤΙΟΣ 2014