Κυριακή 1 Μαΐου 2011

ΤΟ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΜΗΝΥΜΑ Η΄ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα το πρωί βρήκα στον υπολογιστή μου το πιο ωραίο μήνυμα. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν ένα, αλλά δυο. Δυο μηνύματα από την ίδια οικογένεια. Από ένα γιο και μια μητέρα.
Μια από τις μεγαλύτερες αγωνίες μου, όταν φτιαχνόταν αυτό το βιβλίο ήταν- και δεν μπορώ να πω πως ακόμα δεν είναι- ποια θα είναι η ανταπόκριση των ανθρώπων που ζουν από κοντά το σύνδρομο. Πρώτα τα ίδια τα άτομα και στη συνέχεια οι οικογένειες τους. Τις τελευταίες μέρες παίρνω μηνύματα που ευτυχώς για μένα μου αφαιρούν σιγά σιγά τη συσσωρευμένη αγωνία.
Σήμερα λοιπόν είμαι ευτυχισμένη. Πρώτα γιατί έμαθα πως ακόμα δυο παιδιά διάβασαν το βιβλίο μου και στη συνέχεια γιατί ακόμα μια μητέρα πήρε στα χέρια της ένα βιβλίο που θέλει να λέγεται παιδικό.
Για τις ταμπέλες είχα και έχω μια άλλη άποψη.  Αλλά αν αυτό βολεύει κάποιους, ναι σήμερα πήρα το πρώτο μήνυμα μου από ένα παιδί με σύνδρομο Άσπεργκερ. Δημήτρη σε ευχαριστώ. Και σένα και τη μαμά σου.

Με λένε Δημήτρη και μαζί με την μητέρα μου και την αδερφή μου διαβάσαμε το βιβλίο σας. Ο Αγάπιος και εγώ μοιάζουμε πάρα πολύ. Πολλές φορές οι άλλοι άνθρωποι μας παρεξηγούν. Θα ήθελα να μάθω αν ο Αγάπιος είναι γιος σας. Μου άρεσαν πολύ οι οδηγίες στο τέλος.
Με αγάπη,
Δημήτρης 

Όπως καταλάβατε ο μικρός έχει ξετρελαθεί με τον Αγάπιο. Κάθε μέρα μου μιλάει γι αυτόν. Του εξήγησα πως είναι ένα ιδιαίτερο παιδί. Το Μεγάλο Σάββατο είχε μείνει το κεφάλαιο "Ο Αποχαιρετισμός". Αν δεν το διαβάζαμε δεν θα πηγαίναμε στην εκκλησία.... "Τι σου αρέσει στον Αγάπιο;" τον ρώτησα. " "Είναι γλυκούλης. Η Παναγιώτα ξέχασε τις οδηγίες. Γι αυτό δημιουργήθηκαν τα προβλήματα"Σ' ευχαριστώ ειλικρινά γιατί με το βιβλίο σου βρήκα τον τρόπο να του εξηγήσω πως είναι κι αυτός ένα ιδιαίτερο παιδί χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι "κακός" επειδή απλά και μόνο διαφέρει. 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου